Dzielnica Uzdrowiskowa w Kołobrzegu obejmuje część miasta w pasie nadmorskim – portem a Ekoparkiem Wschodnim. Według podziału administracyjnego w skład jednostek pomocniczych wchodzą:
- Osiedle nr 1 Solne Zdroje
- Osiedla nr 7 Ogrody.
Z historycznego punktu to dzielnica ta powstała w drugiej połowie XIX wieku wraz z likwidacją twierdzy kołobrzeskiej oraz rozwojem miasta jako nadmorskiego kurortu. Przełom XIX i XX wieku to powstanie wielu hoteli, pensjonatów oraz zakładów zdrojowych, czyli uzdrowiskowych. Ale większość z nich uległa zniszczeniu w skutek II wojny światowej w 1945 roku. Odbudowa zaczęła się dopiero w 1952 roku. Lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte to największy bum budowlany, który przyczynił się do odbudowy infrastuktury miasta.
Dzielnicę Uzdrowiskową od części śródmieścia oddzielają tory linii kolejowej, która łączy się z Koszalinem. Natomiast od morza oddziela ją las liściasty w postaci parku im. Stefana Żeromskiego. Do głównych ulic uzdrowiskowych należą: ul. Marii Rodziewiczówny, ul. Władysława Sikorskiego i ul. Antoniego Sułkowskiego. Ulice te tworzą tzw. deptak, który wylączony jest z ruchu drogowego. Obywa się jedynie ruch pieszy.
Dzielnica uzdrowiskowa charakteryzuje się budynkami sanatoryjnymi, ale znajdziemy tam obiekty jak: molo, amfiteatr, muszlę koncertową, korty tenisowe, hotele.
