W 1304 roku przedstawiciele kupców miasta Kołobrzeg biorą udział w zjeździe delegatów Hanzy w Straslundzie. Kołobrzeg jako członek związku miast hanzeatyckich reprezentował inne miasta pomorskie, takie jak: Darłowo, Słupsk, Gryfice, Wolin i Trzebiatów. Kontakty handlowe pozwoliły na transakcje handlowe bez cła na sól, piwo, miód, futra oraz sukno. W 1365 roku wartość wywożonych towarów wynosiła ponad 26 tys. grzywien. Lądem z Kołobrzegu wywożono głownie sól do Wielkopolski, Kujaw i Śląska. Handel kwitł. Książę Pomorza Zachodniego, książę Bogusław X, na przełomie XV i XVI w zjednoczył wszystkie ziemie pomorskie, tym samym zmniejszając władzę biskupom kamieńskim.
W 1534 roku za zgodą sejmu trzebiatowskiego przyjęto na Pomorzu luteranizm. To osłabiło pozycje biskupów i większa władza przeszła w ręcę książąt pomorskich. W rezultacie tej zmiany Kołobrzeg coraz bardziej stawał się zależny od panującego władcy. W dalszym ciągu kwitnie handel, utrzymywany jest handel wymienny między Kołobrzegiem a państwami leżącymi w basenie Morza Bałtyckiego. Z Kołobrzegu w dalszym ciągu wywozi się: sól, żyto, piwo, miód, konopie, wełnę, a przywozi się: sukna, jęczmień, bydło, tran, korzenie oraz żelazo. W XVI i XVII w. Kołobrzge zamieszkiwało wiele ludzi pochodzenia słowiańskiego, którzy trudnili się rzemiosłem. Napływ ludności z pobliskich okolic, głównie z Pomorza Zachodniopomorskiego, powoduje germanizację ludności kołobrzeskiej. Następuje walka między ludnością słowiańską a germańską. Świadczyć o tym może fakt, iż kowale zagwarantowali sobie w statucie to, iż ludzie pochodzenia słowiańskiego nie będą przyjmowani. Niesnacki te przypadają na 1564 rok. Jednak na początku XVII w. pojawiały się słowiańskie nazwiska wśród płócienników, kołodziejów i panewników.
By Photoglob AG, Zürich, Switzerland or Detroit Publishing Company, Detroit, Michigan [Public domain], via Wikimedia Commons
Kołobrzeg był pod panowaniem Brandenburgii i Prus. Po zakończeniu 30-letniej wojny, która trwała w latach 1618—1648 r., zawarto tzw. pokój westfalski. Postanowiono podzielić Pomorze Zachodnie między Szwecję i Brandenburgię. Brandenburgia otrzymała tereny leżące po prawej stronie Odry m. in. ziemię kołobrzeską, a dopiero w 1653 r. samo miasto Kołobrzeg zostało zajęte przez brandenburczyków. Na początku Kołobrzeg pełnił rolę miasta administracyjnego, dopiero w 1720 r. kiedy Branderburgia zajęta Szczecin, traci swoje wpływy. Wokół miasta powstają szańce, forty i bastiony, które nie służą rozwojowi miasta. Liczne wojny jakie prowadzą Brandenburia i Prusy mają duży wpływ na sytuację Kołobrzegu. Miasto Kołobrzeg najbardziej ucierpiało podczas siedmioletniej wojny (1756—1763 r.). Poźniej kilkakrotnie oblegany był przez wojska rosyjskie, które doprowadziły do znacznego zniszczenia miasta. Wojna ta spowodowała całkowity zastój gospodarczy miasta. Dopiero w drugiej poł. XVII w. i w początkach XVIII w. następuje znaczne ożywienie w rzemiośle. Zaczęto produkcję sukna, a pod koniec XVIII wieku powstaje pierwsza manufaktura włókiennicza. Natomiast poważny kryzys przeżywały kołobrzeskie warzelnie.
.JPG){kind=link}